مقایسه باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عوامل شخصیتی و نقش ‏پیشبینیکنندگی آنها برعملکرد تحصیلی دانش‌آموزان تیزهوش و عادی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عوامل شخصیتی و نقش پیش‌بینی‌کنندگی آنها بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان عادی و تیزهوش بود. بدین منظور نمونه‌ای به حجم 130 نفر متشکل از 60 دانش آموز تیزهوش و 70 دانش‌آموز عادی از دانش‌آموزان دختر شهرستان تربت حیدریه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و تصادفی مرحله‌ای انتخاب و به وسیله پرسشنامه MSLQ پنتریچ و دی‌گرویت (1990)، پرسشنامه شخصیت NEO و معدل تحصیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش آمار توصیفی (میانگین وانحراف معیار)، تحلیل واریانس چند‌متغیری، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند‌متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که بین دانش‌آموزان عادی و تیزهوش از نظر ویژگی‌های شخصیتی تفاوت وجود دارد. بین دانش‌آموزان عادی و تیزهوش از لحاظ باورهای انگیزشی و مولفه‌های آن تفاوت وجود ندارد. بین دانش‌آموزان تیزهوش و عادی به لحاظ مولفه‌های راهبردهای خودتنظیمی تفاوت وجود دارد. بهترین پیش‌بینی‌کننده عملکرد تحصیلی درکل دانش‌آموزان، راهبردهای فراشناختی، با وجدانی، ارزش‌گذاری درونی و انعطاف‌پذیری بود؛ اما هنگامی که روابط به طور جداگانه، در دانش‌آموزان عادی و تیزهوش مورد بررسی قرارگرفت، اضطراب امتحان تنها متغیر پیش‌بینی‌کننده عملکرد تحصیلی، در دانش‌آموزان عادی و راهبردهای خودتنظیمی، تنها متغیر پیش‌بینی‌کننده عملکرد تحصیلی در دانش‌آموزان تیزهوش بود.